Gdy wyszedłem z domu dziecka zamieszkałem u przyszywanego wujka, ale wyrzucił mnie i trafiłem na ulicę. Najstraszniej było, gdy spałem sam w spalarni na Bielanach. Tam są szczury, myszy, robale. Jest zimno w nocy. Nie miałem co jeść, nie miałem łóżka, ani żadnej bliskiej osoby.

Fundacja po DRUGIE wyciągnęła do mnie rękę… 

Mateusz, 18 lat

Moja mama poznała nowego faceta i powiedziała mi, że mam sobie radzić sam, bo jestem dorosły. Nie miałem pieniędzy, pracy, ani żadnego pomysłu dokąd pójść. Kilka dni jeździłem nocnymi autobusami i tam spotkałem chłopaka, który powiedział mi o Fundacji po DRUGIE.  

Patryk, 19 lat

Jak wyszłam z domu dziecka to miałam osiemnaście lat. Jedyne miejsce, do którego mogłam pójść to był mój dom rodzinny, w którym zawsze wódka była najważniejsza. Kiedy urodziłam synka, nie chciałam, żeby dorastał w tym miejscu i zgłosiłam się po pomoc do Fundacji po DRUGIE. 

Karola, 20 lat

Co roku do naszej organizacji zgłasza się nawet 300 osób. W ich historiach jest samotność, strach, doświadczenie przemocy, ból, bezradność. 

Naszą pomoc zaczynamy od  bardzo podstawowych spraw – kanapki, herbaty, ciepłej kąpieli i miejsca, w którym mogą nareszcie poczuć, że jest ich domem.

Gdy czują się już bezpiecznie i stabilnie – pomagamy im poukładać życie i zadbać o dobrą, odpowiedzialną dorosłość.