NIE MASZ NIC MOŻESZ MIEĆ WSZYSTKO – pozytywna integracja społeczna przez sztukę
Projekt dotyczący edukacji kulturalnej objął trzy grupy zagrożone wykluczeniem społecznym: dzieci uczęszczające do świetlicy Serduszko dla Dzieci, młodzież z Fundacji po DRUGIE oraz dorosłe osoby korzystające ze wsparcia Ośrodka Tylko prowadzonego przez Caritas Archidicezji Warszawskiej.
Na pierwszym etapie działania uczestnicy brali udział w warsztatach podczas których poznawali różne formy artystycznego, ale również uczyli się pracy z własnym ciałem, współpracy z grupą, otwierali się na siebie nawzajem, przełamywali lęk przed publicznymi wystąpieniami.
W oparciu o rozmowy z uczestnikami, ich doświadczenia został stworzony scenariusz będący podstawą do przygotowania spektaklu.
Za całość projektu odpowiadały aktorki – Małgorzata Lewińska i Zuza Gaińska.
Działanie dawało możliwość uczestnikom – osobom z różnych grup, reprezentującym różne pokolenia – na zdobywanie nowych umiejętności, ale także rozbudzanie chęci i motywacji do pracy nad zmianą.
Oto krótki opis spektaklu pt. „Piotruś Punk”:
Człowiek potrzebuje domu. Jeśli w danym momencie życia nie może mieć dachu nad głową, próbuje stworzyć sobie jego namiastkę. Wielu z nas widziało osoby dotknięte bezdomnością, próbujące w trudnych warunkach ulicy, zaaranżować własne miejsce.
Potrzeba domu jest może nawet silniejsza od wielu innych potrzeb? Zagubieni Chłopcy z opowieści o Piotrusiu Panie sami zbudowali sobie dom. Miał on tylko jedno pomieszczenie, ale każdy mieszkaniec posiadał do niego własne drzwi. Historia Piotrusia i Chłopców stanowi kanwę do naszego spektaklu, który jest opowieścią o potrzebie posiadania własnego miejsca, poszukiwaniu relacji i przynależności, dorastaniu i byciu dzieckiem. Dorastanie dla naszych aktorów – dzieci korzystających ze wsparcia świetlicy socjoterapeutycznej na warszawskiej Pradze, młodzieży bez domu zmagającej się z pierwszymi etapami dorosłości, wreszcie dorosłych mieszkańców schroniska dla osób bezdomnych – często jest doświadczeniem niezwykle trudnym i stojącym u podstaw pojawiających się życiowych problemów i kryzysów.
Nasi aktorzy, choć większość z nich jest już metrykalnie dorosła, muszą dorosnąć od nowa.
Dorastanie jest możliwe jedynie wtedy, gdy uda się, choć na chwilę powrócić do bycia dzieckiem.
Jeśli Oni nie obudzą w sobie dziecka, nie uwierzą we wróżki, nie zdołają ruszyć w dobrą stronę. Staną się bezdusznym Kapitanem Hakiem, albo przeliczającym wszystko na pieniądze panem Darlingiem. Teatr i praca nad spektaklem pozwala uczestnikom obudzić i poczuć w sobie dziecko.
Premiera spektaklu odbyła się w Teatrze Lalka. Był również wystawiany w Teatrze Dramatycznym, Kinie Atlantic i w Stacji Falenica.
Wszystkie wystawienia cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, a na salach brakowało miejsc. Spektakl dostarczył wielu wzruszeń, nie tylko biorącym udział w projekcie uczestnikom i pracującym z nimi specjalistom. Przede wszystkim pokazał, że sztuka jest jedną z dróg do zmiany, pozwala budować pewność siebie i poczucie własnej wartości i sprawstwa. Wystawienia spektaklu, które były wieńczone dyskusjami z publicznością, były również okazją do spojrzenia na problemy społeczne i ludzi, których dotykają, z nowej perspektywy.
Projekt był zrealizowany przez Fundację po DRUGIE we współpracy z Ośrodkiem Tylko prowadzonym przez Caritas Archidiecezji Warszawskiej i Stowarzyszeniem Serduszko dla Dzieci i został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury


